Vergeet niet te genieten

Is het ooit tegen je gezegd? Dat je goed je best op school moet doen? Ik denk het niet. Ik weet het eigenlijk wel zeker. Voor iedereen is het overduidelijk dat je voor alles enorm je best doet. Het hoefde je simpelweg nooit verteld te worden.

Op de basisschool waren de resultaten er ook naar. Je was een van de lievelingetjes van de meesters en juffen. Altijd braaf oplettend in de klas. Netjes leren schrijven nam je heel serieus. Het leren van de tafels ging ook thuis door. In de klas hing een groot vel waarop iedereen een stickertje kreeg wanneer een tafel zonder fouten werd voorgedragen. Jouw rijtje stickertjes groeide misschien wel het hardst. Werkstukken waren tot in de puntjes verzorgd. Uren zocht je naar plaatjes om naast je zorgvuldig geschreven teksten te kunnen plakken. Spreekbeurten schreef je bijna volledig uit, want je zou maar eens zenuwachtig kunnen worden en stukken vergeten.

De middelbare school keuze lag voor de hand. Atheneum, misschien zelfs wel het gymnasium, moest het worden. Met dezelfde inzet deed je je huiswerk daar. Dat werd opeens een stuk meer en kostte veel meer tijd. Voor de allereerste toets Frans moesten woordjes geleerd worden. In de les kreeg iedereen een kwart A4-tje, slordig gesneden met een grauwe kopie van de handgeschreven toets. Die toets ging blijkbaar al jaren op deze manier. Rijtjes woorden moesten van Frans naar Nederlands en andersom worden vertaald. De volgende les kwamen de cijfers terug. Je zag de vele strepen door je werk en bovenaan een grote rode omcirkelde vier. Een vier!

De teleurstelling was zo groot. Je had wel willen huilen, maar kon dat voor je klasgenootjes nog net inhouden. Die hadden allemaal wel goede cijfers. De paar leerlingen die het ook niet goed hadden gedaan, riepen stoer helemaal niet geleerd te hebben. Als ze zonder leren al een vijf kregen, maakten ze dat de volgende keer wel weer ruimschoots goed. Jij zei helemaal niets. Teruggetrokken luisterde je naar de reacties van je nog nieuwe klasgenootjes. Je behoorde duidelijk niet meer tot de beste leerlingen van de klas. Dat vond je nog niet eens zo erg, maar je wilde met jouw inzet zeker niet tot de slechtsten behoren.

De oplossing was direct duidelijk voor je. Er moest thuis nog harder geleerd worden. Verschillende systemen om woordjes te leren passeerden de revue. Hoeveel briefjes heb je wel niet geschreven met het Nederlandse woord aan de ene zijde en de vreemde taal aan de andere zijde? En maar blijven oefenen daarmee. Dat was het niet alleen. Heel veel dikke uittreksels zijn geschreven voor bijvoorbeeld geschiedenis. Ontelbare kladblokken zijn gevuld met berekeningen voor wiskunde en economie. Je vriendinnetjes genoten van het examenjaar. Jij vond het het meest vreselijke jaar. Er moest zoveel herhaald worden.

Ondanks het harde werk, bleef je een middenmoter, eigenlijk ging het steeds met de hakken over de sloot goed. Toch was je weer een lievelingetje van de docenten geworden. Ze zagen je onuitputtelijke inzet en je teleurstelling over de summiere resultaten. Dat het eindexamen met magere voldoendes werd afgesloten, maakte je niet meer uit. Je had het gehaald! Omdat het je zoveel moeite kostte om die middelbare school succesvol af te ronden, lag de vervolgkeuze weer voor de hand. Natuurlijk ga je naar de universiteit. Wat is anders het nut van die gigantische hoeveelheid bloed, zweet en tranen geweest?

Wat is er verder over de schooltijd te vertellen? Je heb vast geen idee waarom ik dat vraag. Ik denk dat je niks te binnenschiet. En dat is precies het punt. Alle tijd en energie is opgegaan aan school en huiswerk. Natuurlijk, er waren een paar vriendinnen en grootse feesten, maar was dat wel genoeg? Herinneringen zijn er voornamelijk aan dat bureautje in de slaapkamer, de geur van studieboeken en het geluid van het pennenblikje wat overal naartoe meeging. Denk je met plezier aan die tijd terug?

De universiteit is weer een nieuwe start. Een nieuwe kans. Ik ken je langer dan vandaag, voordat je het weet zit je weer in het studieritme als vanouds. Is dat het waard? Er is namelijk meer dan studeren alleen. Je maakt je alweer druk, voordat je überhaupt begonnen bent. Zoeken naar studentenhuisvesting in die nieuwe stad is inderdaad een opgave, maar zie er ook het plezier van in.

Geniet van de introductie weken! Je zal niet weten wat je overkomt, maar laat het gewoon over je heen komen. Zoveel mensen, zoveel activiteiten; het wordt slopend, maar ook fantastisch. Je zal wel weer af en toe je twijfels hebben. Zie het als een hoog nodige inhaalslag. Je hebt tot nu zoveel gemist. Je wordt vast enigszins naïef gevonden, maar je zal ook direct door hebben dat je dat juist kan gebruiken. Het geeft je een schattige uitstraling, waarmee je ook veel voor elkaar kan krijgen. Die overdonderende verliefdheid gaat ook eindelijk voorbij komen. Bedenk dat het echt niet meteen voor eeuwig hoeft te zijn, geniet van het nu! Ook zal je leren met grote hoeveelheden alcohol om te gaan, maar laat ik daar maar niet over gaan uitwijden.

Het gaat natuurlijk vooral over de tijd daarna. Val niet volledig terug in alleen maar studeren. Dat neem je je in het begin zelf ook voor, maar zodra er een tegenslag is, val je zo terug in het oude patroon. Voor je het weet ga je niet meer naar je studentenvereniging, wordt er niet meer gesport en kan je je niet meer herinneren wanneer je voor het laatst uit bent geweest. Denk dan niet dat het alleen nog even deze studie jaren zullen zijn. Ook daarna vind je niet automatisch de juiste balans. Studie wordt dan gewoon vervangen door werk.

Het blijft een aandachtspunt, maar hoe eerder je er beter mee omgaat, hoe makkelijker het vast wordt. Ik schrijf dit met een dikke buik achter de laptop. Op mijn buik hoor ik het zachte tinkelen van mijn zwangerschapsketting. Het idee is dat het kindje deze geluiden al kan horen en er een veilig gevoel van krijgt. Ik draag de ketting echter wellicht meer voor mezelf. Het wijst me erop dat er meer is dan het nastreven van de doelen die je jezelf stelt. Het zorgt ervoor dat ik niet vergeet te genieten van deze tijd. Dat zal ik straks als mamma ook zeker proberen mee te geven.

Geschreven voor de Sijthoff Wildcard schrijfactie: Aan mijn jongere ik.
Schrijf een brief aan je jongere ik. Stel jezelf voor dat je terug gaat in de tijd en denk aan een moment waarop je een bepaald advies goed had kunnen gebruiken. Welk advies zou je jezelf geven als je bijvoorbeeld weer achttien was en welk verhaal/voorbeeld illustreert dit het beste? Wees je er van bewust dat het beste onderwerp niet altijd zwaar beladen, pijnlijk of emotioneel hoeft te zijn. Ook kleinere onderwerpen kunnen de basis zijn van een krachtige boodschap.
~ Maar helaas dus niet gewonnen! ~