Zo veel jaren geleden. En dan ontdekken dat ik niet de enige ben die daar nog aan terugdenkt. Was ik nog zo jong, zoals jij schrijft? Ik vond mezelf niet meer jong. Maar toch, ook ik zie de onbezonnenheid van toen. Enthousiast, misschien wat naïef? Dat door de jaren heen wel gesleten is. Ik voelde hoe je naar me keek. Wat je nu omschrijft als willen beschermen. Ik voelde nog wel meer. Die instinctieve connectie. En naar ik nu weet jij dus ook. Nog steeds.
De kleine gebeurtenissen komen weer terug. Wat jij je herinnert weet ik veelal ook nog. Ik ga zelfs weer in het Engels denken. Bizar hoe ook dat dan weer gebeurt. Dat worden nu nog meer speciale momenten om te koesteren.
Als ik lees hoe jouw leven er uit ziet vraag ik me af hoe dat zou zijn als het toch anders was gegaan. Had ik daar een plekje in kunnen hebben? Had ik bij jou achter op de motor gezeten? Gebeurt dit alleen in mijn hoofd?
Je schrijft dat er nooit de gelegenheid was om dingen te zeggen. Maar ook dat de situatie vanaf het moment dat we elkaar voor het eerst ontmoetten meteen al duidelijk was. Die gelegenheid is er zeker wel geweest. Ik geloof niet dat dat de reden was. Hoe zou een gentleman zoals jij ooit iets hebben kunnen zeggen toen? Wat zouden we dan gezegd hebben? Zou dat wat uitgemaakt kunnen hebben?
Terug van weggeweest; elk jaar een Valentijn
❤ Valentijn – 2010
❤ Voor altijd – 2011
❤ Gravity – 2012
❤ Het is tenslotte Valentijn – 2013
❤ De droom – 2014
❤ Toekomst – 2015
❤ Liefdesgedichtje – 2016
❤ Verder weg dan ooit – 2017
