Hij had meteen gezien dat ze iets bijzonders had. Ze was niet zo zeer een opvallende verschijning, maar wel voor hem. Ze was wat ingetogen, maar haar manier van bewegen, de glinstering in haar ogen; hij voelde dat er meer was. Het was voor hem vanzelfsprekend om galant te zijn, maar bij haar leek het wel steeds een stap verder te gaan. Kwam het door wie ze was, of door haar warme dankbare blik bij dat soort gebaren? Wat maakte het ook uit. Hij parkeerde en liep om de auto heen.
Zij wachtte tot haar autodeur openging en legde haar hand in die van hem. Het voelde alsof ze als een veertje uit de auto werd getild. De laatste weken beleefde ze als een droom. Dit was zo perfect. Fantasieën die ze als meisje had gehad, kwamen weer terug in haar gedachten. Wat was ze toen vaak alleen in haar kamer geweest, in haar eigen wereld. Een wereld van sprookjes met prinsen en prinsessen ging later over in de romantische Engelse sferen van Jane Austen. Inmiddels speelde ze de hoofdrol in haar eigen verhaal. Ze was gaan geloven dat alles werkelijkheid kon worden. Het kwam allemaal door hem. Ze kon zich niet meer voorstellen hoe het ooit zonder hem was geweest.
Hij begeleidde haar naar binnen. Het was een chique restaurant en de avond verliep weer perfect. Hij bleef naar haar kijken. Ze was de laatste weken openhartiger geworden. De eerste keer dat hij haar aanraakte, voelde hij een siddering door haar heengaan. Inmiddels wilde ook zij hem steeds even aanraken. De afspraken waren altijd intiem. Ze hadden zelf een paradijsje ingericht waar ze niemand in betrokken hadden. Eigenlijk begon dat wat vreemd te worden, net of het een geheim betrof. Aan het eind van de avond zag hij dat ze zenuwachtig werd. Hij vroeg haar ernaar. Een beetje schuchter stelde ze voor een weekendje naar Parijs te gaan. Hij was wat verbaasd, zoiets had zijn initiatief moeten zijn en ging dit ook niet te snel. Hij herstelde zich vlug. Met haar naar het romantische Parijs en dan ook samen de nacht doorbrengen, natuurlijk ging hij daarop in.
Zij wist precies waar ze heen wilde in Parijs. Het weekend was prachtig verlopen. Ook voor de laatste avond had ze een goed restaurant gereserveerd, weer op zijn naam. Het had uiteraard ook op haar naam gekund, maar voor haar gevoel hoorde het zo. Ook nu was hij steeds zo hoffelijk geweest. Ze vond hem wel wat stil, maar woorden waren misschien ook al niet meer nodig. Ze genoot van zijn aanrakingen en het intense oogcontact. Ze was zo gelukkig zo. Na het eten liepen ze terug naar het hotel. Een trappetje af richting de Seine leek eerst wat donker, maar daarna was het prachtig om het water zo diep beneden te zien met de weerspiegelende lichtjes van de stad. Ze dartelde uitdagend om hem heen en hoopte dat hij haar stevig vast zou grijpen.
Hij liet haar om hem heen huppelen, maar had er eigenlijk geen zin in. Dit weekend had hem laten zien dat het te ver ging. Het wereldje wat ze hadden gemaakt was teveel een illusie. Ze zoog de energie uit hem. Het was lastig, want hij zag hoe zij opleefde. Hij had zich afgevraagd of hij niet te moeilijk deed. Maar het kon bij haar ook niet anders, het was alles of niets. Ze botsten tegen elkaar, in zijn poging haar te grijpen, viel ze juist in het water. Ze keken elkaar geschrokken aan. In een reflex zette hij een stap naar achteren en bleef staan.
Zij zag hoe hij naar achteren stapte, juist van haar weg. Die koele blik in zijn ogen trof haar in haar hart. Kijkend naar de kant, zag ze dat ze nooit omhoog zou kunnen klimmen. Het koude water omvatte haar al snel helemaal. Ze berustte erin. Het voelde gepast dat haar werkelijk geworden fantasie ook op een heftige wijze ging eindigen.
Fish – A gentleman’s excuse me
31/01/10
Merel 